“Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει την ψυχή” . Saristra, το festival του Ιονίου.

Ένα υπέροχο άρθρο της Αθηνάς Χριστοδούλου για το Φεστιβάλ Saristra στο νησί της Κεφαλλονιάς

Saristra Festival has become one of the biggest and most popular summer festivals in Greece and specifically in Ionian Islands. The following text narrates the three days of the 4rth celebration of Saristra festival at the island of Kefalonia.Music,adventures,drinks and many happy faces.

Το εγκαταλειμμένο ορεινό χωριό Βλαχάτα Σάμης στην Κεφαλονιά, φιλοξενεί εδώ και τέσσερα χρόνια το Saristra festival  που λαμβάνει χώρα στην κεντρική πλατεία του χωριού, τις πρώτες μέρες του Αυγούστου. Τα καλοκαίρια των τεσσάρων αυτών χρόνων τα Βλαχάτα αφήνουν πίσω τους τον χειμερινό λήθαργο και γεμίζουν με ζωντάνια, χρώματα, κόσμο, δραστηριότητες και μουσική. Πολλή μουσική. Είναι ένα τρόπος να παραμείνει η σύνδεση με το παρελθόν αναλλοίωτη, οι νέοι να αποκτήσουν σχέση με την παράδοση και τους προγόνους τους αλλά και παλαιότεροι να θυμηθούν, να νοσταλγήσουν και να ξεφαντώσουν με όλα τα δρώμενα του φεστιβάλ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που πλέον, μικροί και μεγάλοι ντόπιοι και μη, ληξουριώτες και αργοστολιώτες , περιμένουν με περίσσια ανυπομονησία τις ημέρες του φεστιβάλ, στέλνουν βοήθεια και εθελοντές από όλο το νησί για να διοργανωθεί όσο το δυνατόν καλύτερα. Αφήνουν πίσω τα συμφέροντα, τις διαφωνίες και τις προτιμήσεις τους και αφοσιώνονται ανιδιοτελώς στον στόχο τους. Ίσως και να είναι αυτός ο λόγος που η διοργάνωση έχει στεφθεί με τρανή επιτυχία και έχει  κάνει το φεστιβάλ να ανεβαίνει συνεχώς και να γίνεται το σημαντικότερο καλοκαιρινό δρώμενο του Ιονίου.

      

  “Στόχος του φεστιβάλ είναι να αποδείξει ότι με σχεδόν μηδαμινό κεφάλαιο και από το τίποτα μπορεί να δημιουργηθεί το κάτι, αρκεί να υπάρχει θέληση και αγάπη γι’ αυτό που κάνεις και να μην παρεκκλίνεις από τον στόχο σου και να μη αφήνεις «άλλα» να σε κυριεύουν”, μας λέει η Αργυρώ, μία από τις πολλές διοργανώτριες και σημαντική συντονίστρια του φεστιβάλ και τα τέσσερα χρόνια λειτουργίας του.

        Όλο το χρόνο οι προετοιμασίες για την διεξαγωγή του φεστιβάλ γίνονται με συνεχείς και έντονους ρυθμούς καθώς <<μία τριήμερη αξιοπρεπή δουλειά δεν μπορεί να δημιουργηθεί από το πουθενά μέσα σε ένα μήνα. Ψάχνουμε διαρκώς για χορηγούς να χρηματοδοτήσουν έστω κάποιο μέρος του φεστιβάλ. Χωρίς τους χορηγούς θα ήταν πολύ δύσκολο το έργο μας έως και ακατόρθωτο γιατί το budget δεν φτάνει, χρηματοδοτεί και ο Δήμος σαφώς αλλά και πάλι χρειαζόμαστε μεγαλύτερο κεφάλαιο για να βγει άρτιο το αποτέλεσμα. Οι άνθρωποι που διοργανώνουν το φεστιβάλ  δεν πληρώνονται, το κάνουν με την ψυχή τους, τους καλλιτέχνες όμως και τις διάφορες υποδομές πρέπει να τα πληρώσουμε>>, συνεχίζει η Αργυρώ.

        Το φεστιβάλ κάθε χρόνο καταφέρνει να πετύχει κάτι πολύ σημαντικό. Να φέρει τον κόσμο κοντά. Μικρούς και μεγάλους. Ομαδικές δραστηριότητες, ατομικές εκθέσεις καλλιτεχνών, φωτογράφων, ζωγράφων προβολές ταινιών μικρού μήκους, διαλέξεις και παρουσιάσεις βιβλίων, είναι μόνο μία γεύση για το τι συμβαίνει κάθε καλοκαίρι στο «χωριό – φάντασμα» της Κεφαλονιάς.

        Ακόμη και η πρόσβαση στο φεστιβάλ αποτελεί μία μοναδική εμπειρία. Οι εθελοντής και οι διοργανωτές έχουν σαν δικό τους «εσωτερικό» έθιμο να στήνουν στο χώρο του φεστιβάλ τις σκηνές τους και να κατασκηνώνουν εκεί τις τρεις μέρες που διαρκεί η φεστιβαλική γιορτή. Οι επισκέπτες με αυτοκίνητο έχουν την ευκαιρία κατά την διάρκεια της διαδρομής προς τα Βλαχάτα να έλθουν σε επαφή με πλούσια και άγρια βλάστηση σαν αυτή που μας έρχεται πρώτα στο μυαλό  όταν ακούμε την λέξη «Ιόνιο». Οι «τρελοί», όπως τους αποκαλούν οι ντόπιοι, εκείνους που αποφασίζουν να οδηγηθούν με τα πόδια, βιώνουν μία μοναδική εμπειρία πεζοπορίας, σαν να βρίσκεσαι σε μια ήρεμη και φιλική ζούγκλα. Ο «παραδοσιακός» τρόπος μετακίνησης για εκείνα τα μέρη είναι το Ότο στοπ. Δεν υπάρχει καχυποψία, δεν υπάρχει φόβος, δεν υπάρχει περίπτωση να «κακοπέσεις» και αυτό διότι όλοι πηγαίνουν με ένα στόχο. Την διασκέδαση.

        Περνώντας στα συγκροτήματα που παίρνουν μέρος κάθε χρόνο στο φεστιβάλ, πρέπει να αναφερθεί πως η μουσική είναι ικανή να κάνει και τον πιο «αυστηρό» να ξεσαλώσει καθώς καλύπτει αρκετά μεγάλο φάσμα ειδών. Από ροκ και ποπ χτυπήματα σε electro μελωδίες. Αυτό επιτυγχάνεται τόσο με τις συμμετέχουσες μπάντες όσο και με τα Dj sets.

Saristra Festival πρώτη μέρα 5/8/2016

        Μπαίνοντας στον χώρο του φεστιβάλ γύρω στις 7μμ τα παιδιά στην είσοδο χαμογελαστά και πρόθυμα πάντα να βοηθήσουν περνάνε στο χέρι του επισκέπτη ένα γαλάζιο βραχιολάκι Saristra 2016 , ώστε να γίνει ένα από τα πολλά ενθύμια που θα αποκομίσει από αυτήν την εμπειρία. Στην συνέχεια, δεξιά και αριστερά της αυτοσχέδιας σκηνής, η οποία είναι ένα απλό υπερυψωμένο δάπεδο, στην ίδια περίπου ευθεία με το υπόλοιπο μέρος, βρίσκονται πρόχειροι πάγκοι όπου είναι αφιερωμένοι στο Bar, στα ποτά, τα κοκτέιλς και τις γρανίτες για τους μικρούς επισκέπτες ακόμα και ζωοτροφές για τους τετράποδους φίλους μιας και η διοργάνωση προωθεί την ευαισθητοποίηση και φροντίζει τα ζώα. Οι τιμές των ποτών είναι οι κατάλληλες ώστε να ενισχυθεί το φεστιβάλ αλλά και οι επισκέπτες να μείνουν ευχαριστημένοι.

        Προχωρώντας στο ερειπωμένο χωριό, μπαίνουμε σε γκρεμισμένα και «ανοικτά» σπίτια του παρελθόντος που πλέον έχον απομείνει μόνο χαλάσματα και κάποιοι τοίχοι. Εκεί είναι εγκατεστημένες οι διάφορες εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίες και λοιπών δραστηριοτήτων. Τα έργα πρωτότυπα με θέματα που αφορούν την ισότητα, τον φεμινισμό , τον ρατσισμό, την ροκ εν ρολ ζωή, τον αλκοολισμό, τον πόλεμο και πολλά άλλα προσελκύουν κάθε είδος ενδιαφέροντος και γούστου. Συνεχίζοντας την βόλτα στο αναζωογονημένο χωριό περνάμε σε ένα χώρο, ο οποίος έχει αξιοποιηθεί από πολλούς πλανόδιους μικροπωλητές, για να στήσουν τους πάγκους τους, επιδεικνύοντας τα χειροποίητα προϊόντα τους. Άλλοι με χάρτινα κοσμήματα, άλλοι με παραδοσιακά προϊόντα όπως μέλι, παστέλια, αμυγδαλωτά και φυσικά την ακουστή ρομπόλα, άλλοι με διακοσμητικά σπιτιού, άλλοι με πίνακες ζωγραφικής, άλλοι με χειροποίητα κόμικς. «Ξεκίνησα δειλά-δειλά μόνη μου, ενώ ήμουν στην σχολή, ό,τι βλέπεις είναι δικές μου ιστορίες και δικά μου σχέδια. Δεν είχα αυτοπεποίθηση, για την πλάκα μου τα σχεδίαζα. Μετά είπα, δεν βαριέσαι γιατί να ην κάνω μία ολοκληρωμένη δουλειά και βλέπω πως πάει. Εν τέλει βγήκε αυτό» μας εκμυστηρεύεται η Πηνελόπη, η 23χρονη δημιουργός των κόμικς. Λίγο πιο δίπλα είναι η αγαπημένη γωνιά των φεστιβαλικών. Ένα δέντρο με πολλά μικρά κλαδιά και από κάτω καλάθια με πολύχρωμες κορδέλες. Ο κόσμος έχει την δυνατότητα να κρεμάσει μία κορδέλα στα κλαδιά του δέντρου κάνοντας από μία ευχή. Από μακριά η πολύχρωμη εικόνα «είναι όμορφη σαν ζωγραφιά» όπως λένε και τα Ξύλινα Σπαθιά. Μικροί και μεγάλοι ξεχνούν την ηλικία τους και για λίγα λεπτά γίνονται όλοι μικροί που ανυπομονούν να κρεμάσουν το δικό τους λιθαράκι το δικό τους στοιχείο, ελπίζοντας βαθιά μέσα τους ότι η ευχή τους θα πιάσει αυτήν την καλοκαιρινή νύχτα.

        Στην άλλη πλευρά του χωριού είναι στημένος ο πάγκος του φεστιβάλ. Εκεί μπορείς να βρεις μπλούζες του φεστιβάλ, αφίσες, δίσκους και βινύλια των καλλιτεχνών και βιβλία. Οι εθελοντές εύκολα αναγνωρίσιμοι καθώς φορούν το εφευρετικό μπλουζάκι του φεστιβάλ, είναι χαμογελαστοί και δεν αφήνουν ούτε λεπτό το πόστο τους, όχι από υποχρέωση αλλά από θέληση και χαρά   για αυτό που κάνουν.

        Ώρα 9.300μμ. Οι Selofan  η πρώτη μπάντα ανοίγει το φεστιβάλ και «προθερμαίνει» το κοινό για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Οι electro dance ρυθμοί τους εντυπωσιάζουν και ξεσηκώνουν το ήρεμο πλήθος, το οποίο μπήκε γρήγορα στο φεστιβαλικό μουντ. Μετά από μία ώρα την σκυτάλη παίρνουν οι πλέον διεθνούς φήμης Bazooka. Η μπάντα, που φέτος έκανε την πρώτη της περιοδεία στην αντιπέρα όχθη με μεγάλη επιτυχία, γέμισε garaze-punk ρυθμούς το Saristra και τα αίματα άρχισαν σιγά-σιγά να «ανάβουν». Με ήχο που έμοιαζε να είναι βγαλμένος από το 70s οι  Bazooka συνέχισαν να παίζουν για μια ώρα περίπου όπου και έκλεισαν την εμφάνισή τους με το «Κορίτσι στην ακτή» και «Άχρηστοι γενιά» κομμάτια που είχαν δώσει το στίγμα τους σε παγκόσμια κλίμακα τόσο με τον ιδιαίτερο ήχο αλλά και με το όλο νόημα στίχο τους. Η σειρά είχε τους εξίσου γνωστούς και το εξωτερικό Victory Collapse, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει το δικό τους αποκλειστικό κοινό που τους ακολουθεί σε κάθε τους βήμα. Το κοινό χτυπιέται, η μπάντα αναστατώνει και αναστατώνεται και η νύχτα είναι ακόμα μεγάλη. Μετά τους   Victory Collapse ακολουθεί μία παύση μισής ώρας. Ανεβαίνουν στην σκηνή διάφοροι μουσικοί και ρυθμιστές για το τελευταίο επίσημο sound check. Γύρω στις 1πμ το κοινό αρχίζει να ζητωκραυγάζει κι το μικρόφωνο παίρνει ο Γιάννης Αγγελάκας, ο οποίος φανερά ενθουσιασμένος  και «ημινηφάλιος» ταράζει για τα καλά τα νερά του Saristra. Το κοινό γίνεται ένα με τον καλλιτέχνη καθώς τραγουδούν μαζί του κομμάτια αγαπημένα από τις «Τρύπες»    που φέρνουν  στο μυαλό την ατίθαση γενιά του 80 – 90 αλλά και τα κομμάτια της solo πορείας του Γιάννη. Οι μνήμες πολλές τα συναισθήματα άπειρα. Την ατμόσφαιρα του φεστιβάλ σκεπάζει ένα πέπλο ήρεμης αναρχίας και ατίθασης γαλήνης. Έτσι καταφέρνει πάντα ο Γιάννης, με ένα δικό του μοναδικό τρόπο.

        Ύστερα από μιάμιση ώρα, ο Γιάννης Αγγελάκας και η μπάντα του 100^ο πίνουν την τελευταία γουλιά ουίσκι και παίζουν το τελευταίο κομμάτι της βραδιάς. Όλα τα στόματα φώναζαν συγκινημένα πως «είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή», αφήνοντας τον καλλιτέχνη άφωνο από το τρανό και έντονο συναίσθημα που έκλεινε την συναυλία.

        Η συνέχεια βρήκε στην σκηνή τους ξακουστούς Dj Wicked και Nadja να ανεβάζουν τους ρυθμούς και την ενέργεια του κοινού. Οι μουσικές τους κράτησαν έως τις πρώτες πρωινές ώρες όπου το κοινό –νηφάλιο και μη- πήρε τον δρόμο της επιστροφής.

Saristra Festival  Δεύτερη μέρα 6/8

        Το κοινό έχει αρχίσει ήδη να μαζεύεται από τις 7 το απόγευμα. Οι μουσικοί και οι μηχανικοί κάνουν sound check αι οι εθελοντές με τους διοργανωτές στήνουν τις τελευταίες λεπτομέρειες. Στις 7:30 μμ ξεκινά η παρουσίαση βιβλίου του Θεοδόση Τσάτσου, με τίτλο «Κράτα το Σόου». Το βιβλίο αποτελεί ταξίδι ενηλικίωσης και μετάβασης του ήρωα σε κάθε στάδιο ηλικίας μέσα από συναυλίες κάθε είδους. Το φεστιβαλικό κοινό φανερά επηρεασμένο και ταυτισμένο με τον καλλιτέχνη έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το βιβλίο με αποτέλεσμα να τελειώσουν όλα τα αντίτυπα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Παράλληλα, λίγο πιο δίπλα, μια μικρή ομάδα από το «fit» κοινό από ηλικίες 5-60 ετών συμμετείχε σε μικρά χορευτικά σόου και ασκήσεις γιόγκα. <<Μια υπέροχη ευκαιρία να συνδυάσεις την άσκηση με την γαλήνη σε σχέση με τον καθαρό αέρα>>, λέει η Μυρτώ η συντονίστρια του όλου προγράμματος και γυμνάστρια.

        Ώρα 9 ακριβώς οι Τούρκοι «She passed away» ανεβαίνουν στην σκηνή και η ένταση αμέσως ανεβαίνει με τους electro-punk ήχους του συγκροτήματος. Αν και όχι πολύ γνωστοί στο ελληνικό κοινό οι «She passed away», αγαπήθηκαν από το κοινό του Saristra, το οποίο τους έδωσε την ευκαιρία που έψαχναν για να αποκτήσουν Fans από την γειτονική χώρα.

Στη συνέχεια, το κοινό αναλαμβάνουν να ψυχαγωγήσουν οι Mechanimal που είναι παλιοί γνώριμοι του Saristra καθώς ήταν η δεύτερη εμφάνισή τους στο φεστιβάλ και αποθεώθηκαν για ακόμα μια φορά, με την τραγουδίστρια να συγκινείται επί σκηνής και να αδυνατεί να το κρύψει.

        Σειρά των Lumiere. Όμως, επειδή και τα ευτράπελα είναι μέσα στο πρόγραμμα, έναν τεχνικό πρόβλημα εμπόδισε την μπάντα να ανέβει στην σκηνή , καθώς όπως λέει και ο σοφός λαός «κάθε εμπόδιο για καλό».

        Ώρα 12. Τα αίματα έχουν ανάψει, τα συναισθήματα έχουν πολλαπλασιαστεί και το κοινό πιο θερμό από ποτέ, υποδέχεται τον Παύλο Παυλίδη και τους B-movies στην σκηνή με το μεγαλύτερο χειροκρότημα. Ο Παύλος και οι φίλοι του έπαιξαν κομμάτια από το νέο άλμπουμ «Μια πυρκαγιά σε ένα σπιρτόκουτο» που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2016, αλλά και τα παλιά αγαπημένα τόσο από τα «Ξύλινα Σπαθιά» όσο και από τα προσωπικά άλμπουμ του καλλιτέχνη. Οι «Παυλιδικοί» φανερά στην πρώτη σειρά μαζεμένοι, αφέθηκαν στην μαγεία του λάϊβ με συναισθήματα να πλημμυρίζουν το ορεινό χωριό. Μετά την πρώτη ώρα της εμφάνισης, μπορούσες να διακρίνεις δακρυσμένα μάτια, αγκαλιές σε όλο το χώρο και μια ατέλειωτη γαληνή στα βλέμματα όλων. Ο Παύλος Παυλίδης βλέποντας την εικόνα αυτή, έπαιξε μια μισή ώρα παραπάνω  από το προβλεπόμενο, προετοιμάζοντας το κοινό με την φράση «Μάγκες, αντέχετε μία ωρίτσα ακόμα;» Την επόμενη μιάμιση ώρα έπαιξε «εκτός set list» με τραγούδια που ζητούσε κυρίως το κοινό. Έτσι ο «βροχοποιός» έριξε την «λευκή καταιγίδα» και ο «κηπουρός» αναρωτιόταν όλο απορία  «ποιος τα ποτίζει τα άνθη;» Η συναυλία κλείνει καθώς «αλλάζει πρόσωπα η θλίψη» και ο «χάρτινος ουρανός» γίνεται «κατακόκκινος». Μετά, «Σιωπή».

        Στο τελευταίο part της δεύτερης φεστιβαλικής μέρας οι Dj Λατερνατιβ και Unfamiliar, μετατρέπουν το χωριό σε ένα τεράστιο πάρτι που δεν σταματά μέχρι το πρωί.

Saristra Festival τρίτη  μέρα 7/8/2016

        Ο κόσμος εξοικειωμένος με το φεστιβαλικό χώρο, αρχίζει να μαζεύεται στις 7 το απόγευμα και να τριγυρνοβολάει σε κάθε γωνιά του ορεινού χωριού. Άλλοι για να τραβήξουν τις τελευταίες φωτογραφίες, άλλοι για να αγοράσουν φεστιβαλικά ενθύμια και άλλοι απλά για να πιούν χαλαροί το ποτό τους.

        Η τρίτη μέρα του φεστιβάλ, όμως, έχει και ένα διακριτό διαφορετικό κοινό. Διαφορετικό των προηγουμένων ημερών. Μακριά μαλλιά, σκουλαρίκια παντού και μαύρα ρούχα είναι μόνο κάποια από τα στοιχεία τους. Είναι το φανατικό και πιστό κοινό των Planet of Zeus, που θα κλείσουν την Τρίτη και τελευταία μέρα του φεστιβάλ 2016.

        Λίγο πριν τις 10 οι ice-eyes ανοίγουν την συναυλία και το κοινό ενθουσιασμένο κινείται ρυθμικά σύμφωνα με τις όμορφες και ταξιδιάρικες μελωδίες του διδύμου. Οι Ice – Eyes έμειναν επί σκηνής για περίπου τρία τέταρτα. Σειρά έχει το δίδυμο Gioumourtzina που στα τούρκικα σημαίνει «Κομοτηνή». Οι δύο φίλοι από την ομώνυμη πόλη είχαν δημιουργήσει το δικό τους κοινό και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα την ώρα του λάϊβ τους.

        Ώρα 12 και κάτι. Η Μόνικα, στα αυτοσχέδια παρασκήνια κάνει πλάκα με τους μουσικούς και χωρίς προειδοποίηση πετάγεται στην σκηνή και η μουσική ξεκινά αμέσως. Η (πλέον) διεθνώς γνωστή Μόνικα έκανε την επανεμφάνισή της στο ελληνικό μετά από ένα χρόνο απουσίας στην Αμερική όπου και ηχογράφησε το νέο της, ανανεωμένο άλμπουμ. Η Μόνικα ανοίγει την συναυλία με το παλιό και αγαπημένο «Bloody Sth»  και αμέσως το κοινό μπήκε σε ρομαντικό, καλοκαιρινό και νοσταλγικό μουντ. Η συνέχεια είχε τα νέα της κομμάτια που ενώ διαφέρουν κάπως από τα προηγούμενα –καθώς έχουν ένα στυλ πιο discο-old school, αγαπήθηκαν κατευθείαν  από τον κόσμο, που άρχισε να κινείται στους ρυθμούς του. Η Μόνικα σαν αερικό πάνω στην σκηνή, φώναζε κάθε τόσο πόσο τυχερή και ενθουσιασμένη είναι που το πρώτο της live μετά από ένα χρόνο την βρίσκει στο όμορφο νησί της Κεφαλονιάς και δη στο αγαπημένο φεστιβάλ. Μετά από μιάμιση ώρα ή συναυλία κλείνει με το κλασικό «Over the hill» και last but no least μας άφησε ένα ανατριχιαστικό cover του  «let me roll it» του θρυλικού σκαθαριού, Paul McCartney. Η συγκίνηση τόσο του κοινού όσο και της καλλιτέχνιδας ήταν ολοφάνερη.

        Ώρα 2 το πρωί και οι κραυγές υποδοχής των «Planet of Zeus»είχαν γίνει τόσο έντονες, που η μπάντα λύγισε και βγήκε νωρίτερα από το προβλεπόμενο. Ξαφνικά τα Βλαχάτα έγιναν ένα μουσικό πεδίο μάχης που όλοι οι «μαχόμενοι» είχαν ένα κοινό την δημιουργία της πιο έντονης, Stover-rock  φασαρίας συνδυασμένη με το έντονο συναίσθημα αδρεναλίνης που εκμαιεύεται με απόλυτο αυθορμητισμό από μικρός και μεγάλους μέσα στο φεστιβαλικό χώρο. Είναι φανερό πως ακόμα και οι όχι φανατικοί του είδους δεν μπορούσαν από το να κτυπηθούν και εκείνοι με τον ρυθμό και να νιώσουν βαθιά μέσα τους την ένταση του «Leftovers» και του «vigilante». «Οι  Planet ήταν ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει αυτή η φεστιβαλική γιορτή , μας ανέβασαν με τον δικό τους ακαταμάχητο τρόπο» λέει ο Λευτέρης, ένας από τους barman, που την ώρα των Planet,  άφησε για λίγο το πόστο του για να αφοσιωθεί στην αγαπημένη του μπάντα.

        Το Saristra festival  ολοκληρώθηκε με το τελευταίο Dj Set, το οποίο κράτησε μέχρι νωρίς το πρωί, αφού  ο κόσμος αρνιόταν να δεχθεί ότι η φεστιβαλική γιορτή έφτασε στο τέλος της.

        Την επόμενη μέρα, εθελοντές κι διοργανωτές εκκένωσαν το ορεινό χωριό, παίρνοντας μαζί τους χιλιάδες συναισθήματα και αφήνοντας εκεί στα Βλαχάτα, την υπόσχεση για το επόμενο, μοναδικό και ανανεωμένο φεστιβάλ.

       

Το Saristra festival έχει καταφέρει ήδη από τον πρώτο χρόνο διοργάνωσής του να αποκτήσει ευρεία αναγνώριση, τόσο για την δημιουργικότητά του και  την πρωτοτυπία του όσο και για το όλο κλίμα ξεγνοιασιάς και γαλήνης που κυριαρχεί αβίαστα. Αυτός, λοιπόν, είναι ο βασικότερος λόγος που έχει γίνει το μεγαλύτερο καλοκαιρινό δρώμενο του Ιονίου.

        Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και πολλά υποσχόμενος για την συνέχεια. Εμείς το μόνο που έχουμε να σας προτείνουμε είναι : «Πάμε Saristra φέτος;»

Αθηνά Χριστοδούλου