Δεκέμβρης...ο Χριστουγεννιάτης, ο Χιονιάς, ο Βρομαλίτης, ο
Χριστουγεννάρης, ο Χριστουγεννάς, ο Άσπρος ή Ασπρομηνάς...
Ονομασία του μήνα Δεκέμβρη
Ετυμολογία: Δεκέμβριος από το Δέκα ως Δέκατος μήνας (στο ρωμαϊκό ημερολόγιο).Ο χρόνος για τους Ρωμαίους άρχιζε από τον Μάρτιο.
Έτσι ο Δεκέμβριος ήταν ο Δέκατος μήνας του χρόνου.
Αυτό ακριβώς σημαίνει και το όνομά του που προέρχεται
από τη λατινική λέξη decem που σημαίνει δέκα.
Δωδέκατος μήνας έγινε στο Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Ο Δεκέμβριος αντιστοιχεί στο Αττικό ημερολόγιο με το μήνα Ποσειδεώνα
(12 Δεκεμβρίου - 10 Ιανουαρίου).
Ο Δεκέμβριος από τους Ρωμαίους ήταν αφιερωμένος στον Κρόνο προς τιμήν του οποίου γιόρταζαν τα Σατουρνάλια που ξεκινούσαν από τις 17 του μηνός. Πίστευαν ότι στις 25 του μηνός ο Ήλιος αναγεννιέται και αποκτάει καινούργιες δυνάμεις. Γι αυτό και τότε γιόρταζαν τα γενέθλια του αήττητου ήλιου.
Η εκκλησία μας , με βάση το γεγονός αυτό πού ήταν βαθιά ριζωμένο στη λαική συνείδηση καθιέρωσε μια χριστιανική γιορτή. Τέτοια γιορτή που ταίριαζε στην αντικατάσταση αυτή θεωρήθηκε πως είναι η γέννηση του Χριστού, γιατί ο Χριστός είναι ο ζωοδότης ήλιος, ο ήλιος της δικαιοσύνης.
Γι αυτό ο Δεκέμβριος σε πολλά μέρη πήρε το όνομά του από τη μεγάλη γιορτή και αποκαλείται Χριστουγεννάρης.
Της Αγίας Βαρβάρας (4 Δεκεμβρίου). Σε πολλές πόλεις της Μικράς Ασίας «φτιάχνουν μια μεγάλη μελόπιτα, που την τοποθετούν στο τρίστρατο της γειτονιάς. Εκεί πηγαίνει ο ιερέας να την ευλογήσει. Η νοικοκυρά κόβει την πίτα και τη μοιράζει στους περαστικούς». Η έκθεση στο τρίστρατο και η προσφορά στον κόσμο θυμίζει τα δείπνα της Εκάτης, που τη λάτρευαν ιδιαίτερα στη Μικρά Ασία ως «τριοδίτιν» και «ενοδία» θεά.
Του Αγίου Νικολάου (6 Δεκεμβρίου). Είναι ο προστάτης των ναυτιλλομένων. Σύμφωνα με τις παραδόσεις, «τα ρούχα του είναι πάντοτε βρεγμένα από την άλμη και τα γένια του στάζουν θάλασσα». Είναι ο κύριος των ανέμων και της τρικυμίας.Του Αγίου Σπυρίδωνα (12 Δεκεμβρίου). Τιμάται κατεξοχήν στην Κέρκυρα.
Με το Ιουλιανό ημερολόγιο, το χειμερινό ηλιοστάσιο έπεφτε το 19ο αιώνα στις 9 του Δεκέμβρη. Οι άνθρωποι είχαν προσέξει αυτή τη σταδιακή αύξηση του φωτός από αυτή τη μέρα - αφού ο Ήλιος και το φως έπαιζαν, και παίζουν, σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Παρετυμολογώντας, λοιπόν, το όνομα της Αγίας Άννας, η μέρα παίρνει μια «ανάσα» ή γίνεται «άνετη», του αγίου Σπυρίδωνα, που γιορτάζει στις 12 Δεκεμβρίου, έλεγαν:
«Απ' του αγίου Σπυρίδωνα μεγαλώνει η μέρα κατά ένα σπυρί».
Στις 19 Δεκεμβρίου, παραμονή του άγιου
Ιγνάτιου, η αύξηση του φωτός είναι σημαντική, παρετυμολογώντας του
άγιου το όνομα έλεγαν «αύριο είναι ο άγιος Αγνάντιος αγναντεύει ο ήλιος προς το καλοκαίρι». “Άγια
Βαρβάρα μίλησε και ο Σάββας απεκρίθη. Μαζέψτε ξύλα και άχυρα και σύρτε και στο μύλο γιατί Άι – Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος”.
Το Δεκέμβρη έχουμε τις μικρότερες μέρες. Από
τα Χριστούγεννα όμως και ύστερα αρχίζουν να μεγαλώνουν.
Οι εμπειρίες αυτές εκφράζονται μέσα από τις γιορτές και τα έθιμα του Δεκέμβρη.Το κρύο συνδέεται με τρεις κυρίως γιορτές
στην αρχή του Δεκέμβρη: της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σάββα, και του Αϊ-Νικόλα. Λέει η παροιμία:
«Βαρβάρα βαρβαρώνει, αϊ-Σάββας σαβανώνει, αϊ-Νικόλας παραχώνει».
Η δεύτερη εμπειρία του χρόνου που σημειώσαμε για το Δεκέμβρη είναι το τέλος της σποράς. Εκφράζεται κι αυτή με παροιμίες και παροιμιακές φράσεις, όπου κυριαρχεί η χρήση της παρετυμολογίας, όπως λ.χ. στην έκφραση «ο Αντριάς αντρειεύει το κρύο», όπου η ηχητική συνάφεια ερμηνεύεται σαν αιτιώδης σχέση.
Ως προς τη σπορά, τώρα, λένε: «Δικέμβρης, δίκιος σπόρος» ή «Δικέμβρη, δίκια σπέρνε». Δίκια, σημαίνει εδώ ότι ο ζευγάς δεν πρέπει να ρίχνει το σπόρο μήτε πολύ αριά, μήτε πολύ πυκνά, γιατί το χώμα είναι αρκετά ποτισμένο από τη βροχή πια κι έτσι δεν υπάρχει φόβος μήπως δε φυτρώσει μέρος του σπόρου ή μήπως δεν τραφεί αυτός που θα φυτρώσει.
Η παρετυμολογία είναι ανάμεσα στο δίκιος και στο Δικέμβρης.
Στο τέλος της σποράς μορφοποιείται και με μη λεκτικό τρόπο, με συμβολικές πράξεις. Οι πράξεις έχουν σχέση κυρίως με τα ζώα που οργώνουν τους «βούς αροτήρας» των αρχαίων, τα αντίστοιχα των σημερινών τρακτέρ. Οι γεωργοί θέλουν να ευχαριστήσουν τα ζώα τους για τη βοήθεια που τους πρόσφεραν στη σπορά. Και γι' αυτό τα γιορτάζουν στις 18 Δεκεμβρίου, του αγίου Μόδεστου.Ο Μόδεστος ήταν αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων και το συναξάρι του αναφέρει ότι ανάστησε πολλά ζώα. Γι' αυτό συνδέθηκε μαζί τους. Στο Δρυμό, στη γιορτή του αγίου, δίνουν στα ζώα τριμμένους άρτους και αντίδωρο από την εκκλησία, για να φάνε τα ζώα και να γίνουν γερά. Στη Λήμνο οι ζευγάδες κάνουν κόλλυβα, που τα πηγαίνουν στην εκκλησία και τα διαβάζει ο παπάς και τα ρίχνουν έπειτα στην ταγή για τα ζώα.
Η τρίτη εμπειρία του χρόνου για το Δεκέμβρη είναι το φως.
«Του Δεκέμβρη η μέρα, καλημέρα-καλησπέρα» λέει μια παροιμία για το Δεκέμβρη, γιατί το μήνα τούτο έχουμε τις μικρότερες μέρες και τις μεγαλύτερες νύχτες του χρόνου.
Το φυσικό φαινόμενο εξηγείται ως εξής: ο Ήλιος έχει τώρα τη μεγαλύτερη απόκλιση νότια του ισημερινού, με αποτέλεσμα το βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο βρισκόμαστε εμείς, να φωτίζεται πολύ λιγότερο από το νότιο. Από τις 22 του Δεκέμβρη, δηλαδή από το χειμερινό ηλιοστάσιο, όπως λέγεται, η απόκλιση του Ήλιου νότια του ισημερινού, αρχίζει να λιγοστεύει, οπότε το βόρειο ημισφαίριο φωτίζεται περισσότερο και η μέρα μεγαλώνει.
Γεωργικές εργασίες κατά το μήνα Δεκέμβρη
Επιδιόρθωση στάβλων.
Καθάρισμα χωραφιών από θάμνους.
Φυτεύουμε κρεμμυδάκια και χορταρικά.
Συνεχίζεται το μάζεμα των ελιών, των εσπεριδοειδών.
Σκέπασμα κυψελών.
Αρχή γαλακτοπαραγωγής.
Τελειώνει το καθάρισμα του κρασιού κι ανοίγουν τα βαρέλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου