Το ποίημα "Ο τόπος μας" ο ποιητής το έγραψε στη Λέρο όπου βρισκόταν εξόριστος κατά τα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Ένα ποίημα γεμάτο αγάπη για την πατρίδα, ένα ποίημα όπου ο κάθε στίχος του είναι ένας συμβολισμός αλλά και μια πίκρα, μια βαθιά πίκρα γι' αυτό το "πέτρινο χέρι" που αφήσαμε να πλανιέται πάνω μας και να κανονίζει τη ζωή μας, το "σπίτι" μας...!
Ο Τόπος μας
Ανεβήκαμε πάνω στο λόφο να
δούμε τον τόπο μας –
φτωχικά, μετρημένα χωράφια,
πέτρες, λιόδεντρα.
Αμπέλια τραβάν κατά τη θάλασσα.
Δίπλα στ’ αλέτρι
καπνίζει μια μικρή φωτιά. Του
παππουλή τα ρούχα
τα σιάξαμε σκιάχτρο για τις
κάργιες. Οι μέρες μας
παίρνουν το δρόμο τους για λίγο
ψωμί και μεγάλες λιακάδες.
Κάτω απ’ τις λεύκες φέγγει ένα
ψάθινο καπέλο.
Ο πετεινός στο φράχτη. Η
αγελάδα στο κίτρινο.
Πώς έγινε και μ’ ένα πέτρινο
χέρι συγυρίσαμε
το σπίτι μας και τη ζωή μας;
Πάνω στ’ ανώφλια
είναι η καπνιά, χρόνο το χρόνο,
απ’ τα κεριά του Πάσχα –
μικροί μικροί μαύροι σταυροί
που χάραξαν οι πεθαμένοι
γυρίζοντας απ’ την Ανάσταση.
Πολύ αγαπιέται αυτός ο τόπος
με υπομονή και περηφάνεια. Κάθε
νύχτα απ’ το ξερό πηγάδι
βγαίνουν τ’ αγάλματα προσεχτικά
κι ανεβαίνουν στα δέντρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου