Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι...

Νίκος Καζαντζάκης, Ασκητική


Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020

Το ξύλινο βήμα της αυγής, μυθιστόρημα


Το ξύλινο βήμα της αυγής, είναι η τρίτη, προσωπική αυτή τη φορά, συγγραφική μου προσπάθεια, που μπορείτε να διαβάσετε πατώντας πάνω στο link: Το ξύλινο βήμα της αυγής, μυθιστόρημα της Βάνας Σμπαρούνη

Ελπίζω να σας ταξιδέψει και να σας συντροφεύσει...καλό διάβασμα...!

Η Εριέττα Λοϊζου – Ντονέτι ποτέ δεν πίστεψε ότι ο παππούς της ο Βάϊος Λοϊζος, ο μύστης αυτός της ζωής, αυτοκτόνησε, το ίδιο και ο καρδιακός του φίλος Περικλής Δανέζης. Κι όμως όλα τα στοιχεία έδειχναν ότι ήταν αυτοκτονία. Ποια, όμως, ήταν η αλήθεια; Θα έβγαινε ποτέ στο φώς; Κι αν έβγαινε ποιες ανατροπές θα έφερνε μαζί της; Ποια διλήμματα θα έβαζε σε κάθε έναν ήρωα ξεχωριστά; Θα είχαν τη δύναμη ν' αναμετρηθούν μαζί της; Και το σημείωμα αυτό το “multum parvo in Apedice” γιατί το είχε αφήσει ο Βάϊος Λοϊζος; Τι να εννοούσε,άραγε,μ' αυτό; Έκρυβε κάποιο μυστήριο; Είχε καμιά σχέση με τη διαλεύκανση της υπόθεσης του μεγάλου οικονομικού σκανδάλου και τη δικαίωση της Αρετής Ατζενιάν, που κατηγορείτο γι' αυτό ή όχι; Θα το έλυνε ποτέ ο Λουκής Δανέζης, ο συνεργάτης του και παιδικός φίλος της Εριέττας, καθώς και ο Θεοντόρ Λυζιέν, ο παράξενος ελληνογάλλος;
Και η Στέλλα Αυγερινού ποια πραγματικά ήταν;Ποια σχέση είχε με την Αρετή Ατζενιάν και τι έκρυβε πίσω απ' τη σιωπή της;

Quaere verum έλεγαν οι Λατίνοι, που σημαίνει ν' αναζητάς την αλήθεια. Άραγε οι ήρωες θα την αναζητήσουν από μόνοι τους ή η ίδια η ζωή θα τους αναγκάσει να το κάνουν;



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου