ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ - ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ

Ας σκύψουμε σήμερα πάνω σε δύο μεγάλους, που άνοιξαν ορθάνοιχτα τη σκέψη και την καρδιά μας με το γραπτό τους λόγο κι όχι μόνο. Στη Διδώ Σωτηρίου, τη συγγραφέα των τόσο σπουδαίων ιστορικών βιβλίων και στον  Πάμπλο Νερούδα. τον ποιητή από τη μακρινή Χιλή.

"...Λευχαιμία ξεχύθηκε στο κορμί της θυσιασμένης Ελλάδας. Άνθρωποι, πράξεις, λέξεις, σχέσεις, όλα ξεκουρντίστηκαν. Χάθηκε η σιγουριά, η ανθρωπιά. Κυνηγήθηκε η λεβεντιά, ο πατριωτισμός, η συνείδηση. Φωτιά και τσεκούρι στους απροσκύνητους, αληθινή γενοκτονία. Κι ωστόσο πέρσεψε η αντρειά. Ξέχειλος ο άρτος της θυσίας. "Λαβετε φάγετε..."  Χιλιάδες άντρες και γυναίκες στήναν αγέρωχα την καρδιά τους αντίκρυ στο εκτελεστικό. Θυσίαζαν τα νιάτα τους για να μην προσκυνήσουν, να μην χαραμίσουν τα όνειρα και τους αγώνες του λαού". (Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου της Διδούς Σωτηρίου "ΕΝΤΟΛΗ".

(Απόσπασμα απ' το CANTO GENERAL "Ξεσηκωμένη Αμερική" του Πάμπλο Νερούδα
"Η γη μας, γη πλατιά, ερημιές,
πλημμύρισε βουητό, μπράτσα, στόματα,
Μια βουβαμένη συλλαβή άναβε λίγο λίγο
συγκρατώντας το παράνομο ρόδο,
ωσότου οι πεδιάδες δονήθηκαν
όλο σίδερο και καλπασμό.
Σκληρή η αλήθεια σαν αλέτρι.
΄Εσκισε τη γη, θεμέλιωσε τον πόθο,
έπνιξε τις φύτρες της προπαγάνδας τους
και λευτερώθηκε μέσα στην μυστική άνοιξη.
Είχε βουβαθεί το λουλούδι της, κηνηγηθεί
το συναγμένο φως της, είχε χτυπηθεί
το μαζικό της προζύμι, των κρυμμένων
λάβαρων το φιλί,
αυτή όμως ξεπετάχτηκε σκίζοντας τοίχους
αποσπώντας τις φυλακές απ' τη γη..."