"Ήταν ένα κρύο και βροχερό απόγευμα στη Μονμάρτη, σ' αυτή τη γειτονιά ΄του Παρισιού πάνω στον μαγευτικό λόφο . Οι δρόμοι ήταν ακόμα υγροί και γεμάτοι λάσπες απ' τη βροχή που είχε πέσει το πρωϊ. Οι πανέμορφες πέτρινες πλακώστρωτες αυλές ήταν βρεγμένες κι αυτές. Όλα τα χρώματα φάνταζαν πιο έντονα...,απ' το ξέπλυμα της βροχής...Δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος, μόνο κάποιοι τυχεροί επισκέπτες απολάμβαναν αυτή τη μαγεία της ατμόσφαιρας, τη γεμάτη μυστήριο και ρομαντισμό.
Ο Πιέρ κρατώντας το μπλόκ του και τα μολύβια του περπάτησε ανάμεσα απ' τους λίγους θαμώνες του “"La Petite Pâtisserie" του μικρού γραφικού καφέ εκεί στην πλατεία του Τερτρέ και πήγε και κάθισε σ' ένα γωνιακό τραπεζάκι. Για ώρες περπατούσε στους δρόμους της Μονμάρτης, αισθανόμενος τον αέρα να του χαϊδεύει το πρόσωπο. Ήθελε να βρει έμπνευση για το νέο έργο του και πίστευε ότι η μοναδική ατμόσφαιρα της Μονμάρτης ίσως τον βοηθούσε.
Και η έμπνευση δεν άργησε να έρθει..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου