Βάνα Σμπαρούνη-Vana Sbarouni: Η Εριέττα ποτέ δεν πίστεψε ότι ο παππούς της αυτοκτόνησε-Το ξύλινο βήμα ...

Δύο λόγια για μένα

Γεννήθηκα στην Πάτρα και η καταγωγή μου είναι απ' το Ευπάλιο της Φωκίδας. Η μεγάλη αγάπη μου για τη μουσική μ' έκανε μια μέρα να διαβώ το κατώφλι του ωδείου και να ξεκινήσω μαθήματα κλασικής κιθάρας καθώς και θεωρία της μουσικής. Η μουσική ήταν για μένα η πιο σπουδαία δασκάλα που είχα ποτέ στη ζωή μου, η πιο όμορφη συντροφιά και παρηγοριά στους αγώνες της γενιάς μου για δημοκρατία, παιδεία, ελευθερία. Αυτή μου έμαθε ν' αφουγκράζομαι τα ανθρώπινα, να σεργιανάω στις γειτονιές του κόσμου, να γίνομαι ένα με τους λαϊκούς ανθρώπους και να τραγουδάμε μαζί τους πόνους, τις χαρές, τις ελπίδες και τους ανεκπλήρωτους πόθους μας. Μια μέρα εκεί σε κάποιο σεργιάνι μου σε μια γειτονιά, εντελώς ξαφνικά άρχισα να καταγράφω δειλά πάνω σ' ένα τετράδιο πενταγράμμου τις ιστορίες που άκουγα. Χωρίς να το καταλάβω, η περιπέτεια αυτή η μαγική της συγγραφής για μένα ήδη είχε ξεκινήσει. Έτσι το 2004 με τη φίλη μου τη Γεωργία Σταυριανέα γεννήθηκε το πρώτο βιβλίο με τίτλο «Μην ξεχάσεις το κλειδί πάνω στην πόρτα» απ' τις εκδόσεις Βεργίνα και το 2007, το δεύτερο, πάλι με τη φίλη μου τη Γεωργία Σταυριανέα, με τίτλο «Ο χορός των θεριστών» απ' τις εκδόσεις Υδρόγειος. «Το ξύλινο βήμα της Αυγής» είναι η τρίτη, αυτή τη φορά, προσωπική, συγγραφική μου προσπάθεια. Επισκεφτείτε τη σελίδα μου στο facebook:Βάνα Σμπαρούνη.

Το νέο μου βιβλίο "Sαντίνα" Μυθιστόρημα

“...Άρχισα να γράφω τούτο το οδοιπορικό της ζωής μου αδέξια, άκομψα, μήπως και αγαπήσω τον εαυτό μου. Δεν ξέρω, τελικά, αν τον αγάπησα... Θέλω να πιστεύω πως μετά από τόσα χρόνια γράφω τις αλήθειες μου, ότι ταξινομώ τις σκέψεις μου, πως παραδέχομαι τα λάθη μου. Είμαι σε μια ηλικία που αρχίζω να φοβάμαι. Αναμοχλεύω τα γεγονότα που με σημάδεψαν, τα φέρω στην επιφάνεια και να εξιλεωθώ μετά. Της ζωής μου η βόλτα είχε πολλές συννεφιές, μπόρες, μονοπάτια που τα διάβηκα με πολλές τραυματικές εμπειρίες και γρατσουνιές. Καθώς περνούν τα χρόνια και βαραίνουν την πλάτη μου όλο και πληθαίνουν οι κριτές της συνείδησής μου που με δικάζουν και με καταδικάζουν. Αναλογίζομαι τα πρωτινά μου λάθη και τα κουβεντιάζω με τον εαυτό μου με λιγότερες δυνατές φωνές. Κοιτάζω τον ήλιο με άλλα μάτια και με θαμπώνουν τα σφάλματά μου, αυτά που ζωγραφίζονται στο δίσκο του πιο ξεκάθαρα, σε μεγεθυντικούς φακούς.. Πόσα θέλω να πω, αχ πόσα...! Να πω όλα αυτά που έχω θαμμένα μέσα μου, αυτά που τα έλεγα στον εαυτό μου, τις ώρες που έμενα μόνη ή στον ύπνο μου στα όνειρά μου τα ξέμπαρκα τα πεθαμένα σε μια αμμουδιά... Να πω όλα αυτά που τα κρατούσα χρόνια τώρα και ξαφνικά σαν ένας χείμαρρος, θέλησαν να ξεχυθούν και να βγουν πάνω στο χαρτί. Έζησα μια ζωή που το μόνο μου επίτευγμα ήταν οι κακές επιλογές μου. Μια απ' αυτές ήταν και εκείνος...”

Βάνα Σμπαρούνη-Vana Sbarouni

Παρασκευή 25 Αυγούστου 2023

Η Εριέττα ποτέ δεν πίστεψε ότι ο παππούς της αυτοκτόνησε-Το ξύλινο βήμα ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα κοχύλια ζουν; Μια μικρή ιστορία της Βάνας Σμπαρούνη

Συνολικές προβολές σελίδας

Translate