Στην Ινδία πάντρεψαν δύο βατράχους μη τυχόν…και βρέξει…!

 Κι όμως είναι αλήθεια πάντρεψαν δυο βατράχους για να…βρέξει…!

Σ’ αυτή την πρωτότυπη μέθοδο φαίνεται ότι κατέφυγαν οι κάτοικοι μιας επαρχίας στην Ινδία για την αντιμετώπιση ενός πρωτοφανούς κύματος καύσωνα…

Αυτό έγινε εξ αιτίας της καθυστέρησης της εποχής των μουσώνων, ωθώντας  μια ομάδα ανθρώπων στο Βαρανάσι να οργανώσει μια πολυτελή τελετή γάμου ανάμεσα σε δύο βατράχους πέρσι στις αρχές του καλοκαιριού.

Η τελετή ήταν ένα κάλεσμα στον θεό της βροχής και του κεραυνού, τον Ίντρα, για να φέρει μια δροσερή βροχή.

Βάνα Σμπαρούνη

PODCAST ΟΣΑ ΕΦΕΡΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ

 

PODCAST ΟΣΑ ΕΦΕΡΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Τα κορυφαία γεγονότα που συνέβησαν τον μήνα Απρίλιο- 1η Εβδομάδα

ΡΑΝΤΕΒΟΥ Μ΄ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ-ΒΑΝΑ ΣΜΠΑΡΟΥΝΗ-AUDIO BOOK-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-Logo...

Αγαπημένε μου, Απόψε σου γράφω από το Λιμένι, απ' αυ­τή τη μικρή λωρίδα επίγειου παράδεισου με τα πέτρινα σπίτια πάνω στη θάλασσα. Βρήκα δωμάτιο στο ίδιο ξενώνα που μέναμε.Θυμάσαι αγαπημένε; Θυμάσαι τις βόλτες μας, το σεργιάνι μας στον παράδεισο; Θυμάσαι που ανταμώναμε στους μεγάλους ορίζοντες, εκεί όπου οι ψυ­χές μας άνοιγαν τις ουράνιες πόρτες να πε­ράσουν στης αθανασίας το άπλετο φως; Θυμάσαι το πρώτο ερωτικό μας βράδυ. Όλοι οι θεοί της λαγνείας ανταποκρίθηκαν εκείνο το βράδυ που σε γνώρισα και κατά­φεραν να δωροδοκήσουν τις αισθήσεις μου..."

ΦΩΤΟ...ΛΟΓΙΟ

Απόσπασμα απ' την ομιλία του Ο.Ελύτη στους Έλληνες της Σουηδίας μετά την απονομή των βραβείων Νόμπελ

Ο Οδυσσέας Ελύτης είχε γράψει τους στίχους..."“Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.“

Απόσπασμα απ' την ομιλία του ποιητή στους Έλληνες της Σουηδίας μετά την απονομή των βραβείων Νόμπελ...

“Για εμάς η Ελλάδα είναι αυτές οι στεριές οι καμένες στον ήλιο κι αυτά τα γαλάζια πέλαγα με τους αφρούς των κυμάτων. Είναι οι μελαχρινές ή καστανόξανθες κοπέλες, είναι τ’ άσπρα σπιτάκια τ’ ασβεστωμένα και τα ταβερνάκια και τα τραγούδια τις νύχτες με το φεγγάρι πλάι στην ακροθαλασσιά ή κάτω από κάποιο πλατάνι. Είναι οι πατεράδες μας κι οι παππούδες μας με το τουφέκι στο χέρι, αυτοί που λευτερώσανε την πατρίδα μας και πιο πίσω, πιο παλιά, όλοι μας οι πρόγονοι που κι αυτοί ένα μονάχα είχανε στο νου τους -όπως κι εμείς σήμερα: τον αγώνα για τη λευτεριά.”

 

"Ο τόπος μας" Γιάννης Ρίτσος, ένα ποίημα γεμάτο αγάπη για την Ελλάδα...

Το ποίημα αυτό ο ποιητής το συνθέτει στη Λέρο, όπου βρίσκεται εξόριστος από το δικτατορικό καθεστώς. Πάνω σ' ένα λόφο στρέφει το βλέμμα του πότε γύρω του και πότε μέσα του εναλλάσσοντας την παρατήρηση με το στοχασμό...Οι στίχοι του είναι γεμάτοι αγάπη για την Ελλάδα

“Ανεβήκαμε πάνω στο λόφο να δούμε τον τόπο μας –
φτωχικά, μετρημένα χωράφια, πέτρες, λιόδεντρα.
Αμπέλια τραβάν κατά τη θάλασσα. Δίπλα στ’ αλέτρι
καπνίζει μια μικρή φωτιά. Του παππουλή τα ρούχα
τα σιάξαμε σκιάχτρο για τις κάργιες. Οι μέρες μας
παίρνουν το δρόμο τους για λίγο ψωμί και μεγάλες λιακάδες.
Κάτω απ’ τις λεύκες φέγγει ένα ψάθινο καπέλο.
Ο πετεινός στο φράχτη. Η αγελάδα στο κίτρινο.
Πώς έγινε και μ’ ένα πέτρινο χέρι συγυρίσαμε
το σπίτι μας και τη ζωή μας; Πάνω στ’ ανώφλια
είναι η καπνιά, χρόνο το χρόνο, απ’ τα κεριά του Πάσχα –
μικροί μικροί μαύροι σταυροί που χάραξαν οι πεθαμένοι
γυρίζοντας απ’ την Ανάσταση. Πολύ αγαπιέται αυτός ο τόπος
με υπομονή και περηφάνεια. Κάθε νύχτα απ’ το ξερό πηγάδι
βγαίνουν τ’ αγάλματα προσεχτικά κι ανεβαίνουν στα δέντρα”.

 

Τάνγκο...ένας διάλογος δίχως λόγια...!

Η αγκαλιά του τάνγκο...ένας διάλογος δίχως λόγια...!
“Χορός για δυο και δεν μπορώ
το χέρι της στην πλάτη σου να δω.
Χορός για δυο, τανγκό για τρεις…
Εμένα δεν μπορείς να μου κρυφτείς…
Κάθε βήμα και γκρεμός…
Κάθε βλέμμα, χωρισμός…
Και τα κορμιά, παράφορα γλυπτά,
λικνίζονται στα μάτια μου μπροστά…
Χορός για δυο, τανγκό για τρεις…
Εμένα δεν μπορείς να μου κρυφτείς…
Ταγκό σφιχτό, χειροπιαστό…
Βαμμένο μάτι, φόρεμα σχιστό…
Χορός για δυο, τανγκό για τρεις…
Μη με κοιτάς στα μάτια∙ θα κοπείς...”
Τανγκό για τρεις-Μιχάλης Γκανάς