Μαρία Πολυδούρη-Απόσπασμα απ' το ημερολόγιό της

"Δευτέρα 15 Ιουνίου 1925 Το ίδιο ερώτημα σβήνει στα μάτια μας όταν τυχαία συναντηθούμε στο δρόμο…μ’ αντιπερνάμε χωρίς καμιά δύναμη να πάρουμε το δρόμο που αφήσαμε πίσω μας… Γυρνώ μονάχα και τον κοιτάζω πάντα το δρόμο που αφήσαμε. Είναι μακρύς, σκοτεινός, γεμάτος δυσκολίες και φρίκη… Είναι τόσο μακρύς, τόσο δύσκολος… κι’ όμως - θε μου συγχώρεσέ με- θα τον έπαιρνα με την καρδιά γεμάτη δάκρυα και μεταμέλεια… Με την καρδιά δεμένη με τα σίδερα της αμαρτίας θα ξεκινούσα να σε βρω, μοναδική κι’ αξέχαστή μου αγάπη…"

"Την ώρα που μιλάνε τα κορμιά" ποίημα της Γεωργίας Σταυριανέα -Λόγος ...

Την  ώρα  που μιλάνε  τα κορμιά,

τα λόγια  χάνουνε  την όποια  τους ουσία,

σαν  φύλλα πέφτουνε  σωπαίνοντας  στη γη

χωρίς  ηχώ, χροιά και  σημασία.

Κι   αναζητώ  το κορμί σου,

μια  αφορμή, την δική σου,

σε  μια στάλα  ιδρώτα  τρελή να πνιγώ.

Κι αναζητώ  την ανάσα,

απ’  της  καρδιάς σου τα μπάσα,

από του  πόθου την δίνη

να  μην θέλω  να  βγω.

Την  ώρα   που  του  έρωτα  η σιγή

παράταξε  στρατιές  τις  λάγνες  λέξεις,

είδα  τον  χρόνο μου  σε  κίνηση αργή,

να  καταργεί  κλειδιά,  εγώ ,  και  σκέψεις.

Κι  αναζητώ  το  κορμί  σου,

μια  αφορμή,  την  δική  σου

σε  παραδείσου  λημέρια  να βγω..

Κι αναζητώ  την ανάσα

απ’ της  καρδιάς σου  τα μπάσα,

σε  μια  θάλασσα αγάπης  ναυαγός  να πνιγώ…