Απόσπασμα απ'το εφηβικό μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη "Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου"

 

“Αυτό, λοιπόν, είναι το ΣΥΣΣΙΤΙΟ που τόσες φορές το ’γραφε στους τοίχους. Το ΣΥΣΣΙΤΙΟ που, σαν το πρόφερε ο Αχιλλέας, έπαιρνε τόσο επίσημο ύφος η φωνή του. «Πρέπει να οργανώσουμε τα ΣΥΣΣΙΤΙΑ.» Από εδώ και πέρα ο Πέτρος θα ξέρει πως όποια μαγική λέξη γραφτεί στον τοίχο θα γίνεται αλήθεια”.Ένα απόσπασμα απ' το παιδικό/εφηβικό μυθιστόρημα της Ελληνίδας πεζογράφου Άλκης Ζέη “Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου”. Η συγγραφέας το βιβλίο αυτό το έγραψε στο Παρίσι όταν ήταν αυτοεξόριστη με την οικογένειά της κατά τα χρόνια της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών. Διαβάζει η Βάνα Σμπαρούνη

Ταξίδι πίσω στον χρόνο!

Ένα ταξίδι πίσω στα χρόνια τα παλιά. Σε γεγονότα που συνέβησαν

κάποιες χρονιές μέσα στον Φλεβάρη.

 

Ηλιοβασιλέματα στα χρώματα του τόπου μου!

Ο τόπος μου είναι ένα απο τα κεφαλοχώρια του Δήμου Δωρίδας, ένας τόπος που συνδυάζει μοναδικά βουνό και θάλασσα. Το όνομά του...Ευπάλιο.  

Ένα χωριό μέσα στα πλατάνια και τα τρεχούμενα νερά, με τον χείμαρρο Μαντήλω να το διασχίζει, τον Άη Γιώργη με το καμπαναριό του και το ρολόι του στο κέντρο του και τον Άη Λιά εκεί ψηλά στην κορυφή με αγνάντι τον Κορινθιακό, με τις τρεις πλατείες του, την κεντρική πλατεία Καρυάς, την Ελευθερίου Βενιζέλου και την πλατεία Αθανασίου Διάκου όπου εκεί ξαποστένουμε κάτω απ' τα πλατάνια και δροσιζόμαστε από τις πηγές.

Με το Μοναστηράκι, το επίνειον, όπου στο κέντρο του δεσπόζει η εκκλησιά του Ευαγγελιστού Μάρκου, με το Παραθάλασσο, όπου εκεί μπορείς να κάνεις τα μπάνια σου και να πιεις το ουζάκι και να φας το ψαράκι σου στις ψαροταβέρνες με θέα τη θάλασσα. 

Με τα γύρω χωριά του με τις φυσικές ομορφιές και τις δαντελωτές παραλίες τους, όπως το Σκάλωμα, το κοσμοπολίτικο θέρετρο, όπως θεωρείται, τον Μαραθιά, το μικρό γραφικό ψαροχώρι, που δίνει την αίσθηση ότι είναι νησί, τη Σεργούλα με την απίστευτη παραλία όπου συνδυάζει τα πεντακάθαρα νερά, ένας μέρος όπου μπορεί κανείς να βρει ηρεμία, 

τη Γλύφα, ένας απ' τους πιο όμορφους παραλιακούς οικισμούς απέναντι απ' τα Τριζόνια, με την πανέμορφη παραλία, όπου γύρω του βρίσκονται τα χωριά, παραθαλάσσια κι αυτά, Χάνια και Σπηλιά, τα Τριζόνια,το μικρό, πολύχρωμο και ήσυχο νησάκι, το μοναδικό στο Κορινθιακό κόλπο, μια δρασκελιά απ'τη στεριά, με τις πεντακάθαρες ακτές, 

τη Χιλιαδού, με την πιο ίσως εντυπωσιακή παραλία με τη ψιλή χρυσή άμμο που λάμπει κάτω απ' τον καλοκαιρινό ήλιο και με μια θάλασσα καταγάλανη και πεντακάραρη. 

Στον τόπο μου δεν πλήττει ποτέ κανείς. Κάθε μέρα έχει και μια επιλογή. Όπου και να πάει, όποιο γύρω χωριό και να επισκεφθεί, ένα είναι σίγουρο, θα περάσει όμορφα!

Όταν η ποίηση και η μουσική ντύνουν τον Γενάρη...!

Όταν η ποίηση και η μουσική ντύνουν τον Γενάρη με ζεστές αγκαλιές και τον βγάζουν βόλτα στις γειτονιές του κόσμου!

"Ένας καινούργιος χρόνος. Τι μας περιμένει; Τι θα μας φέρει; Όνειρα, φιλοδοξίες, έρωτες, αινίγματα. 

Κι ω φτωχά ημερολόγια που ύστερα από τόσες γιορτές τελειώνετε τις μέρες σας μέσα σ’ ένα ρείθρο".

 Τάσος Λειβαδίτης Ιανουάριος (Από τη συλλογή «Τα Χειρόγραφα του φθινοπώρου»

 Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

Ένα αεράκι θα φυσήξει στην Αθήνα θα ταξιδέψουμε ξανά σ' εκείνα με μια ανάγκη σα μεγάλη πείνα για τη χαμένη μας ισχύ Ένα αεράκι θα μας φέρει κάτι που 'χουμε κρύψει κάτω απ' το κρεβάτι αφού μοιράσαμε με το κομμάτι ό,τι μπορεί κι ανησυχεί Ένα αεράκι σε σκόρπια φύλλα και ζωές θα δώσει λύση... από ένα τόσο δα μικρό παραθυράκι που κάποιος ξέχασε να κλείσει Ένα αεράκι ξαφνική ανάσα θα 'ρθει και θα αλλάξει τις γραμμές του χάρτη ένας Γενάρης αγκαλιά στο Μάρτη κι εμείς θα ψάχνουμε παλτό Ένα αεράκι θα μας πει την ιστορία σα μια μεγάλη και τυχαία συγκυρία κι εμείς θα μπούμε τη μεγάλη τιμωρία γιατί δεν έχουμε εαυτό...

"A οι νύχτες του Γενάρη αυτουνού,

που κάθομαι και ξαναπλάττω με τον νου

εκείνες τες στιγμές και σ’ ανταμώνω,
κι ακούω τα λόγια μας τα τελευταία κι ακούω τα πρώτα.

Aπελπισμένες νύχτες του Γενάρη αυτουνού,
σαν φεύγ’ η οπτασία και μ’ αφήνει μόνο.
Πώς φεύγει και διαλύεται βιαστική —
πάνε τα δένδρα, πάνε οι δρόμοι, πάν’ τα σπίτια, πάν’ τα φώτα·
σβήνει και χάνετ’ η μορφή σου η ερωτική".

Γενάρης 1904-Κωνσταντίνος-Π- Καβάφης (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)  Οι νύχτες του Γενάρη Στίχοι:Ηλίας Κατσούλης Μουσική:Παντελής Θαλασσινός Οι νύχτες του Γενάρη έχουν στόμα και λένε παραμύθια τις γιορτές τσακίζουνε του μπουκαλιού το πώμα και πίνουν να μεθάνε οι ποιητές Οι μέρες του Γενάρη έχουν μάτια που κλέβουνε το φως και το σκορπούν τα δειλινά σε έρημα δωμάτια εκείνων που θυμούνται κι αγαπούν Οι μέρες και οι νύχτες του Γενάρη σα δέντρα κρεμασμένα στη βροχή στιχάκια γράφουν σ’ ένα Καλαντάρι και στις καρδιάς τα φύλλα μιαν ευχή Ο χρόνος του Γενάρη γκρίζα δάφνη παράθυρα της μνήμης ανοιχτά αναπολεί τον ποιητή Καβάφη την Αλεξάνδρεια αποχαιρετά.

"Για σένα ο μήνας θα ’ναι πάντα ο πρώτος· 

οι ατέλειες στο πορτραίτο –

το τεθλιμμένο βλέμμα 

η αμήχανη σύσπαση των χειλιών – 

σε αφήνουν αδιάφορη.

 Στην πολύχρωμη σιωπή 

της αγαπημένης σου βραδιάς 

(χρυσά έλατα, πορσελάνινες κούπες)

 γιόρτασα την ακινησία του χρόνου. 

Οι αγγελιαφόροι φορώντας μάσκες και περούκες 

χορεύουν με τους ζωντανούς.

 Σκοτείνιασε νωρίς."

Χάρης Βλαβιανός, «Παραμονή»  (Από τη συλλογή «Adieu», εκδ. Νεφέλη, 1996. Συγκεντρωτική έκδοση «Η εύθραυστη επικράτεια των λέξεων», εκδ. Νεφέλη, 2013)

Ιανουάριος

Στίχοι: Ορφέας Περίδης Μουσική: Ορφέας Περίδης Είπε: Ας μένει πίσω μου ότι δεν προχωράει ένας καημός ξημέρωσε, μα ο καπετάνιος πάει στη μέση εκεί του πουθενά, στο χάος αρμενίζει και η πυξίδα του γελάει γλυκά του ψιθυρίζει Κάθε αρχή και δύσκολη λένε οι σοφοί του κόσμου μα ακόμα δυσκολότερο είναι το τέλος φως μου στη μέση εκεί του πέλαγου τι ειν' ο μαύρος βράχος είναι ο, τι έμεινε μισό είναι το ίδιο λάθος Είπε: ας μένει πίσω μου ότι δεν προχωράει ένας καημός ξημέρωσε, μα ο καπετάνιος πάει δική του η απόφαση, τ' αξίωμα δικό του αυτός που δεν οδήγησε μήτε τον εαυτό του

"Αγάπες πρώιμες, όψιμες, αλαργινοί καιροί,

τώρα και χτες, πληγές χαρές, ω ριζικά του κόσμου,

κ’ εσείς που κάπου ζήσατε, και λιώνετε νεκροί,

κ’ εσείς με μάτια ολάνοιχτα που ζείτε ακόμα εμπρός μου,

πατρίδα μου, πατρίδες μου, θύμησες, τόποι, νιάτα,

κ’ εσείς ονείρατα άστρεχτα, κ’ η ελπίδα εσύ, και ο τρόμος

κ’ η ορμή, κ’ εσείς που απάντησα και σύντυχα στη στράτα,

 ή καβαλάρης στης ζωής το διάβα ή πεζοδρόμος,

καρποί που μαραγκιάσατε κ’ εσείς βλαστοί δροσάτοι,

φαντάσματα και πλάσματα, χαρίστρα μου η ψυχή.

Της ρήγισσας Πρωτοχρονιάς μεστό είναι το παλάτι,

διάπλατα σας ανοίγεται, και πλούσιοι και φτωχοί.

Ρήγας κ’ εγώ, στο ερημικό νησί μου πάντα, ορίζω

το θησαυρό που δίνεται, και δε θε να στερέψει.

-Ξένοι, δικοί μου, φίλοι μου και οχτροί μου, σας χαρίζω

τη λυρική μου σκέψη!"

Κωστής Παλαμάς, Ρήγισσα Πρωτοχρονιά

(Κ. Παλαμάς, Άπαντα- Η πολιτεία και η μοναξιά, εκδ. Γκοβόστης)

Serenade for Strings, Op. 48: III. Elegia

Tου Γενάρη ηλιοβασίλεμα

γαλανό, καθάριο λάμπει,

στολισμένο με τα χρώματα

μιας μαγιάτικης αυγής.

Πρώιμη άνοιξη γιορτάζουνε

ο άλλος κόσμος άλλοι κάμποι:

T’ ουρανού τα ρόδα ανθίσανε

πριν ανθίσουνε της γης.

Του Γενάρη το ηλιοβασίλεμα-Γεώργιος Δροσίνης

Deux Arabesques, L. 66: No. 1 in E Major, Andantino con moto

Με ένα ποίημα, για το καλό, συνήθιζε να ξεκινά ο Γιάννης Ρίτσος (1909-1990) τη νέα χρονιά. Στο Αρχείο Ρίτσου στα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη (ΙΑΜΜ), ο ερευνητής θα ανακαλύψει αρκετά ποιήματα με ημερομηνία 1 Ιανουαρίου. 
Γραμμένα σε πρόχειρα σημειωματάρια, με σχόλια, διορθώσεις και διαγραφές, μεταφέρονται αργότερα με επιμέλεια και με την κοσμημένη βυζαντινή χειρογραφή του Ρίτσου σε πανόδετα τετράδια ή σε αυτοσχέδια βιβλιαράκια με σκληρό χάρτινο εξώφυλλο φιλοτεχνημένα σχολαστικά από το χέρι του ποιητή-ζωγράφου, με τρόπο αποκαλυπτικό για τη λειτουργία των μηχανισμών της ποιητικής του. Από τα τελευταία του ποιήματα, συγκινητικό στην πρώτη του γραφή, είναι το «Νύχτωσε», γραμμένο στην Αθήνα την 1.1.88:

 Ακόμη ένας χρόνος… είπε·

Ενας χρόνος περισσότερο στο χρόνο του

Ενας χρόνος λιγότερο απ' το χρόνο του. Απ' το παράθυρο είδαμε

Βαρέθηκε τα ποιήματα,

Βαρέθηκε τη μουσική.

Τ' αγάλματα κωφάλαλα.

Να πιω τον καφέ μου - είπε.

Να καπνίσω το τσιγάρο μου.

Να είμαι, να μην είμαι

Διπλά

Μέσα σ' αυτή την ησυχία,

Μέσα σ' αυτό το θαύμα-τίποτα.

Κι η αποψινή γιορτή αναβλήθηκε.

Κι ούτε που ξέραμε καθόλου

Τι θα πενθούσαν, τι θα γιόρταζαν.

Μεμιάς ανάψανε τα φώτα κι έσβησαν.

Απ' το παράθυρο είδαμε τους μουσικούς·

Πέρασαν άφωνοι τη λεωφόρο

Εχοντας στους ώμους τους

Τεράστια χάλκινα όργανα.

Μείνε, λοιπόν, εδώ,

Κάπνισε το τσιγάρο σου

Μέσα σ' αυτή τη μεγάλη ησυχία

Μέσα σ' αυτό το θαύμα-τίποτα.

Κωφάλαλα τ' αγάλματα.

Κωφάλαλα και τα ποιήματα. Νύχτωσε.

Πηγή για τα ποιήματα από:https://pyroessa-logotimis.blogspot.com/

Saint-Saens : The Swan ( Le Cygne ) - Carnival of the Animals