Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι...

Νίκος Καζαντζάκης, Ασκητική


Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Έντιθ Πιάφ-Ζωή σαν τριαντάφυλλο...!



Μια μοναδική φωνή, ένα αξεπέραστο ταλέντο…
Η Εντίθ Ζιοβανά Γκασσιόν  γεννήθηκε στο Παρίσι στις 19 Δεκεμβρίου του 1915 κάτω από μια λάμπα υγραερίου. Ο πατέρας της, Λουί Αλφόνς Γκασσιόν, ήταν ακροβάτης του δρόμου και η μητέρα της, Ανιτά Μεγιάρ, ήταν λυρική τραγουδίστρια, γνωστή με το ψευδώνυμο Line Marsa. Λίγες εβδομάδες μετά τη γέννησή της την εγκατέλειψε και η μικρή Εντίθ περνάει τα πρώτα χρόνια της ζωής της κοντά στη μητρική της γιαγιά. Ο πατέρας της, το 1917, που εργαζόταν ως ακροβάτης στο τσίρκο Ciotti, την πήγε στη δική του μητέρα, που ζούσε στο Μπερνέ της Νορμανδίας, και ήταν ιδιοκτήτρια ενός οίκου ανοχής. Το 1919 αρρωσταίνει από κάποια πάθηση στον εγκέφαλο και χάνει την όρασή της. Όμως, μετά δύο χρόνια θεραπεύεται χωρίς ιατρική βοήθεια και η όρασή της επανέρχεται. Ήταν εφτά χρονών, όταν ο πατέρας της άρχισε να την παίρνει μαζί του στις περιοδείες που έκανε με το τσίρκο. Η Εντίθ γυρνά όλη τη Γαλλία. Στα δέκα της άρχισε να τραγουδά στους δρόμους.

Στα 15 χρόνια, όταν ανακάλυψε την υπέροχη φωνή της, εγκαταλείπει τον πατέρα της και πάει στο Παρίσι, όπου και αρχίζει να τραγουδά στους δρόμους. Στα 17 της συναντά τον Λουί Νυυπόν, ζουν μαζί για ένα περίπου χρόνο και στις 11/2/1933 κάνουν ένα κοριτσάκι, τη Μαρσέλ, που στα 2 χρόνια του πεθαίνει από μηνηγγίτιδα. Εκείνη συνεχίζει να τραγουδά στους δρόμους της Πιγκάλ. Εκεί γνωρίζει τον Λουί Λεπλέ, διευθυντή του πιο κομψού καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία. Ο Λουί Λεπλέ μαγεύεται απ’ τη φωνή της και υπογράφει μαζί της συμβόλαιο, ενώ τη βαπτίζει “Mome Piaf”(μικρό σπουργιτάκι). Το 1935 της κάνει τον πρώτο της δίσκο. Όμως, μετά λίγο καιρό, ο Λουί Λεπλέ δολοφονείται και κατηγορείται ότι γνωρίζει τον δολοφόνο, αλλά δεν τον καταδίδει. Παρότι αθωώθηκε με την βοήθεια του νέου της συντρόφου, Ρεμόν Ασό, φεύγει να πάει να ζήσει στην επαρχία. Το 1937 επιστρέφει πίσω. Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, η Εντίθ Πιάφ δίνει συναυλίες  για αιχμαλώτους πολέμου. Μέσα στα κέντρα κράτησης των αιχμαλώτων εισάγει πλαστές άδειες εργασίες και βοηθάει πολλούς Γάλλους να δραπετεύσουν. Εκεί γύρω στα 23 της χρόνια, μεγάλη πια προσωπικότητα, γυρνάει την πρώτη της ταινία που θριαμβεύει. Από κείνη τη στιγμή μια πετυχημένη καριέρα ξεκινάει καθώς και μια έντονη ζωή. Στα 30 της ερωτεύεται τον Ύβ Μοντάν και αναλαμβάνει να στήσει την καριέρα του. Στα τέλη του 1945 γράφει μόνη της την μεγάλη επιτυχία της La vie en rose, που περνά αδιάφορη στην αρχή. Σ’ όλη την καριέρα της έχει γράψει 80 τραγούδια περίπου.Μεγάλες δόξες γνωρίζει και στη Νέα Υόρκη. Εκεί ερωτεύεται τον βασιλιά του μπόξ, Μερσέλ Σερντάν και ζούν ένα μεγάλο ρομάντζο. Όμως ο ξαφνικός θάνατος του Σερντάν σε αεροπορικό δυστύχημα βυθίζει την Εντίφ Πιαφ σε κατάθλιψη. Ποτέ της δεν το ξεπερνά πραγματικά. Το 1951 έχει δύο σοβαρά τροχαία, ενώ μετά το δεύτερο οι γιατροί της δίνουν για καιρό μορφίνη, στην οποία όμως εθίζεται, γιατί την ανακατεύει μαζί με αλκοόλ.
Το 1952, παντρεμένη με τον τραγουδιστή Ζακ Πιλ, στην πεντηκοστή τουρνέ της στην Αμερική, σε κάποια ρεσιτάλ την συνοδεύει στο πιάνο ο νεαρός τότε Ζιλμπέρ Μπεκό. Παρότι εκείνη την εποχή ακολουθεί πολλές θεραπείες αποτοξίνωσης, οι ουσίες την έχουν καταβάλει.
Τα επόμενα δύο χρόνια μένει κλεισμένη σπίτι της σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, αλλά το 1955 μόλις μαθαίνει ότι πρόκειται να τραγουδήσει στο θέατρο Ολυμπιά, με μια αφάνταστη ενέργεια δίνει μια τέλεια παράσταση.Η παγκόσμια καταξίωση της έρχεται όταν κάνει μια τουρνέ στην Αμερική, ενώ ένας ακόμη μεγάλος έρωτας  έρχεται στη ζωή της, με τον τραγουδιστή και συνθέτη Ζώρζ Μουστακί, ο οποίος συνθέτει για κείνη το τραγούδι Milord.
Σε κάποιο κονσέρτο στη Στοκχόλμη καταρρέει πάνω στην πίστα. Η διάγνωση των γιατρών είναι ανίατος καρκίνος. Όμως, εκείνη δεν πτοείται και συνεχίζει να εμφανίζεται, κάνοντας περιοδείες, συνοδευόμενη από μια νοσοκόμα που της χορηγεί μορφίνη για τους πόνους.
Το καλοκαίρι του 1961 γνωρίζει τον, κατά πολύ νεότερό της,  Έλληνα Θεοφάνη Λαμπουκά, που τον βαπτίζει «Τεό Σαγαπό» και τον παντρεύεται. Εκείνο το καλοκαίρι βραβεύεται με το βραβείο της Ακαδημίας Charles Cros για το σύνολο της καριέρας της.
Στις 11 Οκτωβρίου του 1963 σβήνει στα 48 της χρόνια.

1 σχόλιο: