Δεν ξέρω αν ήταν ολότελα καλός αυτός ο παλιός καιρός, εκείνο που ξέρω είναι ότι γεννούσε, απ' τα μικρά και καθημερινά, στιγμές πιο ανθρώπινες, πιο φωτεινές, Το ένοιωθες όταν περπατούσες και μύριζες κάθε εποχή, όταν σεργιάνιζες βραδάκι μόνος ή παρέα με κάποιο φιλαράκι στη γειτονιά, όταν έκοβες ένα γιασεμάκι και το φόραγες στο πέτο, όταν καθόσουν σ' ένα παγκάκι και έτρωγες πασατέμπο, όταν φυσσούσε το φθινοπωρινό αεράκι και έριχνες τη λεπτή ζακετούλα ανάρριχτα στους ώμους. Με λίγα λόγια έκλεινε μιαν αθωότητα, μιαν γλυκιά αναμονή για την επόμενη μέρα που θα ξημέρωνε. Σαν να σου χάριζε κάποιος μυστικά ένα λουλούδι...!!!
Ας θυμηθούμε, λοιπόν, κάποιες γωνιές της Αθήνας, όπως ήταν τότε, εκείνο τον παλιό καιρό...!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου